The Soul Of Guardian.ตำนานมหัศจรรย์โลกพันธุ์อมตะ ภาค 'นาธอส' รัชทายาทผู้หายสาปสูญ
ขอบอกนิยายนี้เด็ด! อยากให้มาเม้นส์กันหน่อยค่ะ!
เป็นนิยายแฟนตาซีสำหรับเยาวชนทั่วไปค่ะ อ่านได้ทุกรุ่น ทุกอายุ ทุกแนว!
"ถ้าคุณไม่เชื่อว่าสิ่งเหนือธรรมชาติมีจริง!
จงระวังไว้!
ข้าจะพิสูจณ์ให้พวกเจ้าได้สัมผัส!"
ขอบอกนิยายนี้เด็ด! อยากให้มาเม้นส์กันหน่อยค่ะ!
เป็นนิยายแฟนตาซีสำหรับเยาวชนทั่วไปค่ะ อ่านได้ทุกรุ่น ทุกอายุ ทุกแนว!
"ถ้าคุณไม่เชื่อว่าสิ่งเหนือธรรมชาติมีจริง!
จงระวังไว้!
ข้าจะพิสูจณ์ให้พวกเจ้าได้สัมผัส!"
สายพันธุ์ของตัวละครโดยหลักๆคือ
มังกร,ฟีนิกซ์,นักเวทหรือมนุษย์,ปีศาจ,เทพ
ตำนานบทที่ 1 :อดีตที่ลืมเลือน
“นาธอส!!!”
เสียงนี้อีกแล้ว... ทำไมมันช่างร้อนเหลือเกิน ที่นี่มันที่ไหนเกิดอะไรขึ้น?!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
กร๊อบ!!! ตัม!!! ฟูม!!!
เสียงต้นไม้หักโค่นแล้วตามมาด้วยเสียงเปลวเพลิงที่ลุกไหม้มาเป็นระยะๆ ในขณะที่เด็กชายอายุราว 5 ขวบคนหนึ่งกำลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต เปลวเพลิงสีดำที่เต็มไปด้วยคำสาปแช่งลุกโชติช่วงอย่างบ้าคลั่ง มันแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างที่มันผ่านรวมทั้งเด็กที่อยู่ตรงหน้านี้ด้วย
“ใครก็ได้ช่วยข้าด้วย!!!” เสียงเล็กแบบเด็กๆสะอึกสะอื้นซึ่งมันปะปนไปด้วยความกลัว ร้องตะโกนขอความช่วยเหลือในสภาพน้ำตานองหน้า
ชุดที่สวมใส่อยู่รวมทั้งร่างกายเล็กป้อม เปรอะเปื้อนไปด้วยผงขี้เถ้าและฝุ่นดิน น้ำตาใสไหลแบบไม่หยุดที่จะพัก อาบแก้มที่ขาวนวลจนเฉอะแฉะ นัยน์ตาสีฟ้าใสของเด็กน้อยผู้นั้นกวาดตามองรอบๆตัวเองอย่างหวาดระแวง เส้นผมสีเงินที่ยาวสลวยยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง มือน้อยๆของเด็กผู้นั้นปาดน้ำตาไปมาพลางใช้สายตามองคว้านหาผู้ที่จะช่วยเหลือ... แต่ก็ไม่เป็นผล... เด็กน้อยผู้นี้มิอาจมองเห็นอะไรได้นอกเสียจากเปลวเพลิงสีดำน่ากลัวที่กำลังลุกลามใกล้เข้ามา เด็กน้อยจึงตัดสินใจวิ่งหนีต่อไปตามเส้นทางที่ไร้จุดหมายจนกระทั้ง...!!!
“นาธอส!!!” เสียงนุ่มทุ้มอันอบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยเรียกชื่อเด็กน้อยผู้ที่กำลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตจนผู้นั้นเด็กน้อยหยุดชะงัก เขาค่อยๆหันศีรษะไปตามเสียงเรียกเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้หูฝาดไปพร้อมๆกับเงียบหูฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ
“นาธอส!!! เจ้าอยู่ที่ไหน!!!” เสียงนั้นดังอีกแล้ว แต่ว่าคราวนี้ไม่ได้มีแค่เสียงเดียวเพราะมันมีตั้งสามเสียง นาธอสทำหน้ามั่นใจ
หรือว่าอาจจะเป็นท่านพ่อ พี่เอเรียสและพี่เบกัส! ต้องใช่พวกเขาแน่ๆเลย เย้! เรารอดตายแล้ว! เด็กน้อยนามว่านาธอสคิด
นาธอสรีบปาดน้ำตาและยิ้มอย่างดีใจ เขารีบเปลี่ยนทิศทางแล้วตัดสินใจวิ่งไปตามเสียงที่เรียกหาตน
“ข้าอยู่นี้ท่านพ่อ!!!” นาธอสตะโกนพร้อมกับภาวนาว่าพวกเขาจะได้ยิน
นาธอสวิ่งฝ่าทุ่งหญ้าที่ถูกเปลวเพลิงสีดำเผาจนไหม้เกรียม แล้วเขาก็ผ่านลำธารเล็กๆสายหนึ่งที่เมื่อแต่ก่อนเคยใสสะอาดจนกระทั้งบัดนี้มันกลายเป็นสีดำเพราะโดนพิษร้ายอย่างไร้สาเหตุเมื่อไม่นานมานี้เอง แต่นาธอสก็มิได้สนใจกับสิ่งใดนอกจากวิ่งไปตามเสียงนั้นเรื่อยๆจนกระทั้งเขาก็ได้พบผู้ที่นึกหา
“ท่านพ่อ!!!” เด็กน้อยนามว่านาธอสป้องปากเรียกชื่อชื่อนั้น
แล้วชายเจ้าของชื่อที่มีฐานะเป็นถึงบิดาของนาธอสก็หันหน้ามา เขายิ้มกว้างทันทีที่เห็นหน้าลูกชายคนเดียวของเขา ซึ่งรอยยิ้มนั้นมันเต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำตาแห่งความปราบปลื้ม
“นาธอส!!!” เขาตอบรับพลางกางแขนเตรียมกอดเจ้าลูกชาย
นาธอสพยายามจะวิ่งไปหาด้วยใจที่เปี่ยมสุข... แต่ผิดคาด! (ไปลองอ่านกันเองสิ แล้วจะได้รู้)